Ang Kasalanan ko’y hindi niya kasalanan

Panulat ni: Gil Lopez Gregorio Sr.
Musika’t Tunog: Ato Reynancia
Direksiyon: Melody Recto
Teknikal Superbisyon: Gener Gensis
Drama Superbisyon: Josie Bergantin

Music Teaser

Orlando: Bakit mo ba ibinabaling sa anak ko ang paghihiganti mo sa akin?... Ha?... wala siyang kasalanan... at hindi niya alam ang nangyari sa atin noon... Bakit mo siya idinadamay sa kasalan ko?... ha, Olivia?
Olivia: /firmly/angry/... dahil ang katulad din siya ng kaniyang ama... katulad mo rin siya... isang manloloko at walang isang salita... manloloko!... manloloko!.,..

Music Theme
Standard Intro
Music Bridge

Orlando(oldman): O, anak... bakit ka ginagabi ng uwi?... ha?...di ba kanina pa nagsipag-uwian ang mga katrabaho mo?...
Jun: Itay.../smiles/... Malaki na ako... kaya ko namang pangangalagaan ang sarili ko eh... bakit pa kayo mangangamba sa akin?...kaya ko na---
Orlando: /cuts in/calmly/ Anak... mabuti na yung nagpapaalala ako saiyo... baka may masamang mangyari saiyo habang pauwi ka dito.. mahirap na...napakaraming tarantado ngayon na nagliliwaliw sa lansangan...
Jun: /smiles/ Itay... ginabi ako dahil hinatid ko ang kasintahan ko... alangan namang hindi ko siya ihahatid...
Orlando: /sighs/ Ganun ba?... o, sige... magbihis ka na’t kumain... nakahanda na ang pagkain mo sa mesa.... pinahanda ko na yan bago pa man umuwi yung katulong natin sa kanila...
Jun: /smile/... Opo, itay... sige ho... maiiwan ko na muna kayo...
Orlando: Sige na anak...

Music Bridge

Lourdes: Mano po, inay...
Olivia: Kaawaan ka ng Diyos, anak... nasaan na yung naghatid saiyo?...
Lourdes: /smiles/... Inay... hindi na ho tumuloy dahil baka raw gabihin siya sa pag-uwi... alam nyo... mahigpit ang itay niya eh... pinapagalitan raw siya kapag ginagabi ng uwi...
Olivia: A-sus... ano bang klaseng manliligaw mo yan... takot sa itay niya?...
Lourdes: /smiles/ Hindi naman ho, inay... sadyang maaalalahanin lang si Mang Orlando eh...
Olivia: /taka/ Mang Orlando?... tagasaan ba silang mag-anak?...
Lourdes: Yan ho ang hindi ko pa alam... basta ang sabi sa akin... galing daw po ang tatay niya sa probinsiya... hindi naman sinbi kung anong probinsiya...
Olivia: Ganun ba?... o, sige... magbihis ka na’t makakain na tayo...
Lourdes: Ho?... hindi pa rin kayo kumakain?...
Olivia: Oo... hinihintay kasi kita eh... alam mo naman... ayaw kong kumain na nagsosolo...
Lourdes: /smiles/ o, sige ho... sandali lang at magbibihis na ho ako...

Music Bridge

Jun: Alam mo, Lourdes... pina-alalahanan na naman ako ng itay na dapat daw maaga akong umuwi... kagabi nga... parang galit sa akin eh...
Lourdes: /smiles/ Hayaan mo na siya... ganyan lang talaga ang mga tumatanda na eh... /smiles/ masyadong nerbiyoso lalo na’t solong anak ka eh...
Jun: Oo nga... nandyan na ako... pero... malaki na ako... binata na... may isip na ako eh...
Lourdes: O, bakit naman ganyan ang tono ng pananalita mo?... galit ka ba sa itay mo?...
Jun: Medyo...
Lourdes: Anong medyo?...naku Jun... masama yang may hinanakita ka sa magulang mo... kasalanan yan sa mata ng Diyos...
Jun: /sighs deeply/... Alam ko naman yan, Lourdes... /sighs/... kaya lang, hindi mo maiiwasan paminsan-minsan ang maghihinanakit... lalo na kung parang sinasakal ka na sa sobrang higpit... sobrang pagmamahal naman yan...
Lourdes: O, siya sige... para huwag ka nang pagalitan... huwag mo na akong ihahatid sa amin...
Jun: Ano?... hindi puwede yan... ako pa rin ang masusunod... ihahatid kita sainyo... sa ayaw at sa gusto ng itay ko o sa ayaw at sa gusto mo...
Lourdes: /giggles/ Sige na nga... baka magtampo pa sa akin ang ma-ma...

Music Bridge

Jun: Magandang umaga po...
Olivia: Bakit amang... sino ang kailangan ninyo?...
Jun: Ako po si Jun... kaibigan ni Lourdes...
Olivia: /mangha/...A-haaa?... /self/... p-parang kamukha siya ni...
Jun: /cuts in/... Nandyan ho ba si Lourdes?... gusto ko kasi siyang samahan na magsimba eh...
Olivia: /nabigla?... A-ha?... eh k-kuwan... h-halika... halika, tuloy ka muna... sige... maupo ka... tatawagin ko lang ang anak kong si Lourdes...
Jun: /smiles/... salamat ho...

Music Bridge

Olivia: Lourdes!... Anak!... naririto na ang kaibigan mo!...
Lourdes: /smiles/fading in/... Oho... kanina pa ba siya, inay?...
Olivia: Hindi naman... kararating lang niya...
Lourdes: Teka ho... mamadaliin ko na itong pagsusuklay ng buhok ko...
Olivia: Anak?... matanong nga kita...
Lourdes: Ano po yun, inay?...
Olivia: Ano kamo ang pangalan ng kaibigan mong yan?...
Lourdes: Jun po... pero ang tunay niyang pangalan... yung buo ay Orlando Ortigas Jr...
Olivia: /mangha/... A-ha???!!!!...
Lourdes: /taka/ O, bakit ho, inay?... bakit biglang nagmulagat yang mga mata nyo?... kilala nyo ba siya?... ha, inay?...

Music Bridge

Jun: /smiling/... Itay... may ipapakilala po ako sainyo... si Lourdes... /trans/... Lourdes... ang itay ko...
Lourdes: Kumusta po kayo?...
Orlando: /smiles/ Mabuti... halika... umupo ka...
Lourdes: Salamat ho... ang laki pala ng bahay po ninyo...
Jun: Aba... syempre... masipag yata ang itay ko nung kabataan pa niya...
Orlando: Anak... ang mabuti pa seguro... kunan mo ng maiinom si Lourdes...
Jun: Opo itay... /trans/.. sandali lang, Lourdes... ha?...
Lourdes: Sige...
Jun: ‘Tay sandali lang ho... /fades out/...

Music Bridge

Orlando: /laughing/... nakakatuwa ka ring kausap, Lourdes... parang may kapareho ka ng pagpapatawa...
Lourdes: /lauhing/ Sino po isya, Mang Orlando?... Puwede mo bang sabihin sa akin?...
Orlando: /smiles/ Naku... wag na... ayaw ko na siyang maaalala pa...
Lourdes: Sino po siya?...
Orlando: Ang dati kong kasintahan noon sa college...
Jun: /fading in/smiling/.... oookey... naririto na ang snacks natin...
Orlando: Oy, anak... medyo komedyante naman pala itong kasintahan mo... nakakatuwa eh...
Jun: /smiles/.. Talagang kalog lang ho talaga yan eh... /smiles/...
Lourdes: Asus... /giggles/... nanira pa... /laughs/... o, sige na.. inumin na natin itong hinanda mong snacks...
Orlando: /smiling/... Mabuti pa nga...

Music Bridge

Olivia: /galit/ Bakit ngayon ka lang?...
Lourdes: Eh kasi ho, inay... namasyal pa ho kami ni Jun eh... at kumain na rin ho kami sa labas...
Olivia: Simula ngayon... ayaw ko nang mabalitaan na nakikipagkita ka pa sa kaniya...
Lourdes: /mangha/.. I-inay?!...
Olivia: Oo... ayaw ko sa lalakeng yun para saiyo... at kahit kailan ayaw ko na rin siyang tumuntong dito sa aking pamamahay...
Lourdes: /cries/... Inay... bakit ho?... anong kasalanan nin Jun saiyo?... bakit kayo nagalit sa kaniya?...
Olivia: Ah basta!.... sundin mo ako, Lourdes... hala, pasok na sa kuwarto mo!...
Lourdes: I-inay... ayaw nyo ba akong bigyan ng pagkakataon na marinig and dahilan ng biglaan ninyong pagkagalit kay Jun?... ha?... inay?...
Olivia: Wala na tayong dapat pang pag-uusapan... basta ang sinabi ko saiyo... ayaw ko nang makikipagkita ka pa sa kaniya... binabalaan kita, Lourdes...
Lourdes: /crying/...../fades out?...

Music Finale
Commercial Gap
Music Bridge

Orlando: O, anak... bakit ka nagmumukmok dyan?... may problema ka ba?...
Jun: /sighs deeply/... itay, meron ho eh...
Orlando: Sige sabihin mo sa akin... ano yun, anak... baka makakatulong ako...
Jun: Ang inay ni Lourdes... biglang nagalit sa akin eh.. hindi ko alam kung ano ang dahilan...
Orlando: Baka may ginawa kang masama sa anak niya... kaya, nagalit yun saiyo...
Jun: Naku... wala ho itay... mahal ko po si Lourdes... hindi ko po siya puwedeng gawan ng masama...
Orlando: /smiles/ Naku, anak... kailangan mong gumamit ng third degree ligaw...
Jun: Third degree ligaw?... ano po yun, itay?...
Orlando: Noon ang tawag namin dyan ay ligaw-biyenan...
Jun: Ano ho ang ibig nyong sabihin?... liligawan ko ang inay ni Lourdes?...
Orlando: Correct!...
Jun: /smiles/ Eh bakit ko naman gagawin yun?.. baka magagalit sa akin si Lourdes... at saka... matanda na yun ah... hindi na kami puwedeng dalawa...
Orlando:/chuckles/... hindi mo ako maintindihan eh... ang ibig kong sabihin... paamuin mo ang inay ni Lourdes...
Jun: Sa ano hong paraan?...
Orlando: /smiles?... ganito....buzzzz

Music Bridge

Lourdes: O, bakit ka pumunta rito?... alam mo namang galit ang inay ko saiyo...
Jun: /smiles/ Akong bahala, Lourdes... paaamuin ko ang inay mo...
Lourdes: Ano?... sa anong paraan?...
Jun: Basta manood ka na lang... nariyan ba siya?...
Lourdes: Oo... naririyan... nagbabasa ng pocketbooks na tagalog...
Jun: Good... sige, pupuntahan ko siya...
Lourdes: I-ikaw ang bahala... naroroon siya sa salas...
Jun: /smiles/ o, sige... salamat...

Music Bridge

Olivia: /galit/ Anong ginagawa mo dito?!... sino ang nagpapasok saiyo?!... ha?!...
Jun: /a bit smile/... Si Lourdes po, pero, ako ho ang nagpilit na pumasok dahil gusto ko pong ibigay ito sainyo...
Olivia: /paismid/ Hindi ko kailangan yan!... sige... puwee ka nang lumabas dito...
Jun: /galit na rin/... Teka nga... bakit ka ba nagagalit sa akin... ano bang kasalanan ang nagawa ko laban saiyo?!... ha?!... Aling Olivia?...pakisabi mo nga sa akin...
Olivia: /galit pa rin/ Ah basta!... sige na umalis ka na... at ayaw ko nang makikita pang muli ang pagmumukha mo dito sa loob ng aking tahanan...
Jun: /galit/ hindi ako aalis hangga’t hindi ninyo sinasabi sa akin kung ano ang dahilan kung bakit galit kayo sa akin...
Olivia: /mangha/... Aba?!... kung hindi ka lalabas... tatawag ako ng pulis... ipapapulis kita...

Music Bridge
Sfx: Night Crickets

Jun: /malungkot/... Itay... hindi ko talaga maintindihan kung bakit gayon na lamang ang nakikita kong galit sa kaniyang mga mata.. bakit ganun, itay?...
Orlando:/sighs deeply/... Hayaan mo anak... ako mismo ang tutngo sa kanilang bahat at kakausapin ko ang inay niya... sige na... magpahinga ka na... malalim na ang gabi...
Jun: /sighs deeply/.. Opo, itay... sige ho... /fades out/...
Orlando:/sighs deeply/self/... Ang anak ko... nadamay siya sa nagawa kong kasalanan noon... pero, huwag kang mag-aalala, anak... ako mismo ang tutuwid sa kamaliang nagawa ko noon... ako na mismo...

Music Bridge

Orlando: /sort of anger/...Bakit mo ba dinadamay ang pag-iibigan ng ating mga anak sa mga pangyayaring matagal nang naganap at pinagsisisihan ko na yun!...
Olivia: /galit/ At bakit?!... hindi ba totoong ang anak ay maging katulad din ng kaniyang amang manloloko?!... hindi ba posible yun?... ha?!...
Orlando: /sorrily/... Olivia... matagal na yun... iba ang ating mga anak ngayon... nagmamahal ang isa’t isa... at kapag sinikil natin ang kanilang damdamin... baka kung ano pa ang kanilang gagawin na puwedeng ikapapahamak nila...
Olivia: /firmly/ Buo na ang kapasiyahan ko... hahadlangan ko ang pag-iibigan nila... dahil ayaw kong magkaroon ng isang kumpareng malaki ang kasalanan sa akin... ayaw kong masalinan ng dugo ang aking angkan ng dugo ng mga manloloko... at walanghiya...
Orlando:/galit/...Bakit mo ba idinadamay sa kasalanan ko ang aking anak?... wala siyang kinalaman sa pangyayari sa ating dalawa noon... hindi ako ang nang-iwan kundi ikaw... sinunod mo ang kagustuhan ng iyong mga magulang gayong alam mo namang mahal na mahal kita...
Olivia: /sigaw/... sinungaling!... hindi mo ako ipinakipaglaban... /gasped breath/... wala kang buto.... mahina ka!...
Orlando: At bakit?... ikaw?... anong ginawa mo?... at saka... bakit mo ba ibinabaling sa anak ko ang paghihiganti mo sa akin?... ha?... wala siyang kasalanan... at hindi niya alam ang nangyari noon... wala...
Olivia: /firmly/galit/... Dahil katulad rin siya ng kaniyang ama... walang isang salita... isang manloloko.. manloloko... narinig mo?.../shouts in tears/... manloloko!.../fades out/...

Music Bridge
Sfx: Night Crickets

Olivia: /crying/.../sniffing/...
Lourdes: /fading in/... i-inay... bakit ho kayo umiiyak?... ha?..
Olivia: /sniffs/... w-wala... wala ito anak... b-bakit hindi ka pa natutulog?...
Lourdes: Hindi pa ho ako inaantok, inay...
Olivia: /sniffs/... anak... pasensiya ka na... pati ikaw tuloy ay nadamay sa galit na matagal ko nang tagu-tago dito sa loob ng aking dibdib... di ko kayang maloko ka rin ni Jun...
Lourdes: Bakit ho, inay?... hindi naman ako niloloko ni Jun... mahal na mahal nya ako, inay... at mahal na mahal ko rin siya...
Olivia: /sniffs/ Naintindihan kita... pero, anak may malaking pagkakautang sa akin ang ama niya...
Lourdes: A-ang hindi niya pagsipot sa kasal ninyo noon?... /comfortingly/... inay... hindi kasalanan ni Jun ang pangyayari na nagawa laban sainyo ng kanyang ama... wala siyang kasalanan... wala na, inay...

Music Bridge

Olivia: /atsom/shouting/... hoy!...Orlando... ilabas mo ang aking anak... ilabas mo siya!...
Orlando: Sino ba itong nagsisisigaw sa labas?...
Olivia: Hoy!... kapag hindi mo nilabas ang anak ko... ipapapulis kita pati na ang anak mong manloloko!...
Orlando: Olivia... bakit hindi ka pumasok dito sa loob... huwag kang magsisisigaw dyan na parang pumuputak na manok... kung galit ka sa akin... dito tayo sa loob ng bahay mag-uusap...
Olivia: Hindi na... baka mahawa pa ako sa sakit na naririyan... basta ilabas mo ang anak ko!...
Lourdes: Jun... kailangan seguro lumabas na ako... baka kung ano pa ang magawa ng inay laban sa itay mo...
Jun: /smiles/ No... hayaan natin silang magka-usap...

Music Bridge

Orlando: Ayaw mo talagang tumigil sa kasisigaw ha?... hahalikan kita!...
Olivia: Ano?!... aba’t malakas pa ang loob nitong magsabi sa akin ng ganyan... siya na nga itong may kasalanan... siya pa ang...
Orlando: /torriedly kissed/....
Olivia: /reacts to the kiss/... hmp!... hmp!... hmp!...
Orlando: Aaaaahhh...o, ngayon... ano... natauhan ka na?...ha?...
Olivia: Pweh!... Pweh!... hindi ko kursunada ang halik mo... hindi ko...
Orlando: /cuts in/... Ah ganun ha?!... /kissed?... hmp!.../kissing torridly/...
Olivia: /reacts?... hmp!... hmp!... hmp!...
Orlando: Ah!... hayan... seguro matatauhan ka na ngayon...
Olivia: /crying/...Walanghiya ka!... walanghiya ka!... /crying/...
Orlando: /comfortingly/... Olivia... tama na... hanggang ngayon, mahal pa naman kita eh...
Olivia:/natigilan/... a-ha?...
Orlando: Oo... kay tagal ko ring naghanap... umasa na balang-araw ay makita kitang muli..
Olivia: /sniffs/. Orlando...
Orlando: Oo... mahal pa rin kita... at sa pagkakataong ito... hindi na kita pakakawalan pa, Olivia... hindi na...
Olivia: /tearfully/... Orlando...
Orlando:/firmly/ Ngayon mo sabihin sa akin na hindi mo na ako mahal.. at hindi ako magdadalawang-isip na aalis kaagad sa iyong harapan ngayon...
Olivia: /smiles/.. Hindi ko akalaing magkikita pa tayo, Orlando... kay tagal ko ring naghanap... umaasa... na isang araw magkikita pa rin tayo...
Orlando: At ngayon na yun, Olivia... ngayon na yun... mahal kita... bigyan mo pa ako ng isang pagkakataon na patunayan ko ang pag-ibig ko saiyo.. h-hindi ka magsisisi... I promise...
Olivia: /sniffs/...Oo, Orlando... Oo...

Music Bridge

Jun: O anong sabi ko saiyo... luluhod at luluhod ang inay mo sa itay ko...
Lourdes: /giggles/... di nagkatuluyan din silang dalawa....
Jun:/palambing/... E paano naman ako?... kailan ba tayo?...
Lourdes: Asus... nagmamadali ka na agad... kailangang tapusin muna natin ang pag-aaral natin saka na tayo pakasal... dapat mauna na muna sina itay at inay...
Jun: /mangha/... ha?!...

Music Extro

END

Ang Tulay kong Pag-ibig

Panulat ni: Gil Lopez Gregorio Sr.
Direksiyon: Melody Recto
Musika’t Tunog: Ato Reynancia
Teknikal Superbisyon: Gener Gensis
Drama Superbisyon: Josie Bergantin

Music Teaser

Emily: /crying/... mahal kita, Fernan...ikaw ang pag-ibig ko... at hindi ito magbabago kailan man... hinding-hindi...
Fernan: /mangha/...A-ha?...E-Emily?... b-bakit ngayon mo lang sinabi sa akin na may pagtingin ka pala sa akin?... ha?.... bakit ngayon lang?...
Emily: D-dahil mahal ko ang kapatid ko... at ayaw ko siyang masaktan...
Fernan: P-pero... i-ikaw ang mahal ko... hindi si joy...
Emily: Huli na ang lahat, Fernan... huli na... at hindi na natin maibabalik pa ang nakalipas... hindi na.../crying.../fades out?...

Music Theme/Standard Intro
Music Bridge

Emily: /happily/ Hi Fernan... kumusta ka na?... wala ba kayong pasok ngayon?
Fernan: Oy, ikaw pala, Emily... mabuti... ikaw kumusta rin?...
Emily: /jokingly/ Heto... maganda pa rin.../laughs shortly/...Ay.. siyanga pala... pakilala ko saiyo... si Joy... kapatid ko... Joy... si Fernan... kaklase ko siya nung college days namin.
Joy: /smiles/... Hi Fernan...
Fernan: O sige... dahil may kasama kang maganda... treat ko kayo sa snacks...
Emily: Wow!... ayos talaga itong kaibigan ko... O, Joy... okey ka ba?...
Joy: /smiles happily/ Aba... call ako dyan... saan?...
Fernan: Siyempre saan pa... kundi sa pinakasikat na kainan...
Emily: Owsss... talaga?...
Fernan: Oo... o, tayo na...
Joy: Okey...

Music Bridge

Fernan: Magandang araw ho... nariyan ho ba si Emily?....
Auring: Oy, Fernan... halika...
Fernan: /smiles/ magandang araw ho, Aling Auring...
Auring: /smiles/ magandang araw din...
Fernan: Si Emily ho... nariyan ho ba?... puwede ko ba siyang maka-usap?...
Auring: Oo... sandali lang at tatawagin ko... /trans/... Emily!... Emily!... anak!... narito si Fernan!...
Emily: /atsom/... sandali lang ho, inay... nariyan na ho...
Auring: Dalian mo, anak... hinihintay ka na ni Fernan...
Emily: /fading in/...oho...
Fernan: /smiles/ Hi Emily!... kumusta ka?...
Emily: /happily/ heto... maganda pa rin... bakit?... may kailangan ka ba sa akin?...
Fernan: Ha?... Eh wala naman... naisipan ko lang kasing pumunta rito sainyo eh...
Auring: O, siya sige... kukuha lang ako ng maiino... sandali lang ha?.. Fernan..
Fernan: /smiles/ salamat ho, Aling Auring...
Auring: /smiles/ Sus, ikaw naman... para kang ibang tao sa amin eh...
Fernan: /smiles/ hindi naman ho...
Auring: Sandali lang ako ha?...
Fernan: Sige ho...
Emily: Ano bang problema mo at nagpunta ka rito?...
Fernan: Wala lang akong magawa sa bahay... naisip kong puntahan kayo rito ni Joy... nasaan ba siya?...
Emily: Hay naku... nasa mga kaibigan niya yun... maya-maya konti... naririto na yun...

Music Bridge

Joy: Oy, Fernan!... naririto ka pala... kanina ka pa ba?...
Fernan: Hindi naman... masayang kakwentuhan itong si Emily eh... kaya hindi naman ako naboring eh...
Joy: Well, magaling kasi yan eh...o, nag-snacks ka na ba?...
Emily: Siyempre naman no... ako pa...
Fernan: Kanina pa nagbigay ng snacks si Aling Auring... nabusog nga ako eh...
Joy: /happily/... Talaga? ... ano yun, Fernan?... sabihin mo sa akin...
Emily: /smiles/ o, sige... maiiwan ko na muna kayo dyan... may gagawin lang ako sa loob... sige, Fernan... /fades out/...
Fernan: Okey lang, Emily...
Joy: O anong sasabihin mo sa akin?...
Fernan: A-ha?... kuwan kasi... gusto ko lang sana imbitahan kita sa pamamasyal...
Joy: Pamamasyal?... naku naman... bakit ngayon mo lang sinabi... sana kahapon para hindi conflicting sa iba kong commitment...
Fernan: Bakit?... may commitment ka bang iba?...
Joy: Meron eh... yung mga kabarkada ko eh pupunta kami sa Mayon Volcano... sa Albay... at pagkatapos pupuntang hoyop-hoyopan cave sa Camalig... naku, maganda raw doon ang tanawin...
Fernan: Aba eh... ang layo naman nun... sa bikol yun ah... para sa ano ba yang trip ninyo?...
Joy: /smiles/ Alam kasi... matagal nang plano ng mga barkada kong makita namin ang mga magagandang tawawin sa Albay ng Bikol... pero, ngayon lang matutuloy dahil nakahingi kami ng assistance eh...
Fernan: P-puwede ba akong sumama dyan?... matagal na ring hindi ako nakakapunta sa bikol eh..
Joy: /happily/... Aba, sure!... sasabihin ko sa grupo... mag-eenjoy ka segurado...
Fernan: Sige... kailan ba ang alis ng grupo ninyo?...
Joy: Mamayang hapon... para kinabukasan naroroon na...

Music Bridge

Fernan: Ang ganda talaga ng Mayon Volcano ano?... pero, may konting pagka-iba na ang hugis kesa nung unang pumunta ako rito...
Joy: /smiles/...Well... at least nakapunta na tayo rito sa ruins... ang sabi nila... maraming nangamatay daw dito sa ruins na ito... at saka tingnan mo ang dating kapanaryo... halos lahat ng parte nito ay lumubog na...
Fernan: Oo nga eh... pero, mas gusto ko pa ring kasama kita...
Joy: /seriously/... F-Fernan?...
Fernan: /smiles/... Oo... mas gusto kong kasama kita palagi sa pag-aalala sa mga nakaraang kabanata ng lugar na ito...
Joy: Sus... naging makata ka yata eh... bakit?... may mga dapat bang alalahanin sa lugar na ito?...
Fernan: /sighs/ Wala naman... masaya lang ako... dahil napasama ako dito... wala naman sana ito sa plano ko eh... siyanga pala... bakit hindi sumama si Emily sa trip na ito?... may problema ba?...
Joy: Hay naku... walang hilig yun sa mga ganitong pagkakataon... alam mo yun... mas gugustuhin niya ang pocketbooks kaysa sa ganitong pagkakataon...
Fernan: /smiles/... mabuti naman kung ganun...
Joy: Bakit?...
Fernan: A-ha?,,, w-wala... wala naman...

Music Bridge

Emily: Oh Fernan... kumusta?... okay ba yung trip nyo sa Albay?...
Fernan: /smiles/... Aba.. oo, ang saya-saya ko nga eh... dahil nakita kong muli ang Mayon...
Emily: So?... anong balita sa Mayon?...
Fernan: /smiles/... Alam mo... marami nang pagbabago sa Mayon... yung dating perfect cone...medyo hindi na...
Emily: Anong ibig mong sabihin?...
Fernan: /smiles/ Hay naku... kung ikukuwento ko saiyo... mahabang estorya... si Joy... naririyan ba?...
Emily: May pinuntahan... bakit, may sasabihin ka ba sa kaniya?...
Fernan: Wala naman... gusto ko lang kasi siyang dalawin eh... siyempre... ikaw rin...
Emily: /laughs shortly/... At bakit pati naman ako, aber?...
Fernan: Siyempre... kaibigan kita eh... o, ano?... may gimik ba kayong dalawa?...
Emily: Sino?...
Fernan: Yung manliligaw mo?...
Emily: Hay naku... wala yun... binasted ko na agad eh... wala siya sa qualifications hinahanap ko...
Fernan: /pabiro/... at ano naman yun, aberrrr?...
Emily: Naku... huwag na lang... baka mag-apply ka pa...
Fernan: Ha?...
Emily: O, bakit bigla kang natigilan dyan?...
Fernan: W-wala... wala... o, sige... aalis na muna ako... pakisabi na lang kay Joy na dumalaw ako ha?...
Emily: Opo... makakarating.../smiles/...

Music Bridge

Emily: Joy... may itatanong lang ako saiyo... puwede?...
Joy: Oo ba... ano yun?...
Emily: Gaano mo kamahal si Fernan?...
Joy: What?... ate naman... kasisimula pa lang nang panliligaw niya eh... pero, ewan ko... hindi ko pa segurado ang damdamin ko sa kaniya...
Emily: /smiles/... halata ko naman eh... panay ang pa-charming mo sa kaniya...
Joy: /smiles/... at bakit?... ako lang ba?.. di ba ikaw rin?...
Emily: /happily/...O siya sige... sabihin mo sa akin kung paano siya nanligaw saiyo, aber?...
Joy: /medyo kiyeme/... Ate naman... huwag na... sa aming dalawa na lang yun...
Emily: /sighs/...okey... ikaw rin... kapag may nanligaw sa akin.. hindi ko rin ikukuwento saiyo... sige ka...
Joy: /giggles/... Sige na nga...

Music Bridge

Emily: /happily/... Hi, Fernan... kumusta ka na?...
Fernan: Mabuti... ikaw?... kumusta ka na rin?... may nanliligaw na bang bubuyog?...
Emily: A-ha?... ah... w-wala pa naman...
Fernan: Si Joy?... puwede ko ba siyang makausap?...
Emily: Naku... wala siya... naroroon na naman sa kaniyang mga barkada...
Fernan: A-ano?... ang sabi niya... hihintayin nya raw ako dito sa inyo... pagkatapos... wala rin pala siya...
Emily: /smiles/ Sus, eto naman... may pinuntahan lang siya... huwag ka nang magalit tutal... naririto naman ako eh... puwede naman tayong magkuwentuhan habang wala pa siya, di ba?...
Fernan: /sighs deeply.... pambihira naman siya... ang akala ko...
Emily: /cuts in/... Naku... huwag ka nang magsalita... baka saan pa yan mapupunta... halika na rito at maupo ka... ipagtitimpla lang kita ng maiinom... sandali lang ha?..
Fernan: /self/ Pambihira namang babaeng yun.. nagkasundo na kaming dito muna kami magkikita sa bahay nila... pagkatapos iniwanan lang ako...
Emily: /fading in/... O, heto... inumin mo na itong malamig na inumin para lumamig yang ulo mo...
Fernan: /smiles/ Salamat, Emily... /drinks/...
Emily: /selfly giggles/... and cute niya talaga... bakit ko pa kasi naipakilala ko pa ito sa kapatid ko... sana ako na lang ang...
Fernan: /cuts in/... Emily... nasaan nga pala si Aling Auring?...
Emily: Ha?... a, nasa palengke... bakit?...
Fernan: Ang ibig mong sabihin tayo lang dalawa dito sa inyo?...
Emily: /happily/ Oo naman no... bakit... masama ba yun?...
Fernan: /smiles/.. A-ha?... naku, hindi naman...
Emily: Puwede ba kitang matanong?...
Fernan: Ano yun?... sige, itanong mo na... /drinks/...
Emily: Mahal mo ba talaga si Joy?...
Fernan: /nabilaokan/umubo/... Oo ba... bakit?...
Emily: /smiles/ Wala lang... /giggles selfly/... kung alam mo lang... love din kita eh...
Fernan: A-ano yung sinabi mo?...
Emily: A-ha?... w-wala... wala naman...

Music Bridge

Auring: Hayyyy.... salamat naman kung ganyan ang pakay mo sa aking anak, Fernan... sige... papuntahin mo na rito ang iyong mga magulang... gusto ko silang makausap...
Fernan: /happily/... Aba, oho... sasabihan ko po sila...
Joy: /happily/... Sus, grabe naman ka-excited ang taong ito...
Fernan: /laughs/...siyempre naman no... para magiging misis na kita...
Joy: /laugs/... oo na...
Emily: /self/... A-ha?.... si Fernan?... mamamanhikan na kay Joy?... Diyosko... hindi... hindi maari ito... hindi ako makakapayag... hindi... /cries/....
Auring: /nabigla/ A-ha?... Emily?... anong ginagawa mo dyan?... ha?...
Emily: /crying/... wala ho inay... wala ho... /fades out/...
Auring: Emily?... Emily?...
Joy: Bakit daw ho, inay?...
Fernan: Bakit ho siya umiiyak?...
Auring: /sadly/... Ewan ko... hindi ko alam...

Music Bridge

Emily: Bakit, Fernan?... bakit mo gingawa ito sa akin?... di ba ako ang una mong minahal?... bakit siya ang pakakasalan mo?...
Fernan: A-ha?....Emily.../sadly/...i-ikaw ang nagpakita sa akin ng motibo para galawin... pero, hindi ko naman kinuha ang pagkababae mo... tinukso mo lang ako, di ba?...
Emily: /crying/... mahal kita, Fernan... ikaw ang pag-ibig ko... at hindi ito magbabago kainlanman... hinding-hindi, Fernan.../crying/....
Fernan: P-pero, Emily... bakit ngayon mo lang ipinahayag sa akin yan... n-na may pagtingin ka sa akin?... bakit?...
Emily: /sobbing/... Ang akala konoon... p-parang laro lang sa akin ang nararamdaman ko para saiyo... kaya nakipagkalas ako noon... pero, ngayon... nararamdaman kong mahal na kita...
Fernan: Emily... matagal na yun... college days pa tayo... ang akala ko... wala ka nang damdamin para sakin... bakit ngayon mo lang sinabi sa akin?...
Emily: /sobbing/... D-dahil mahal ko ang kapatid ko... kaya hindi ko sinabi saiyo noon... ayaw kong masaktan ang kapatid ko... ayaw ko siyang lumuha... pero ngayon... /sobbing/... Fernan... ikaw ang mahal ko... ikaw...
Fernan: E-Emily?...
Emily: Pero... ikakasal na kayo... kaya, wala na akong karapatan pang ipaglaban ang damdamin ko... wala na, Fernan...
Fernan: /lovingly/... p-pero... i-ikaw talaga ang mahal ko, Emily... ikaw talaga at hindi si Joy...
Emily: F-Fernan?...
Fernan: Oo... /seriously smiles/... ikaw talaga... p-puwede pa nating baguhin ang lahat... di ba?...
Emily: No... huli na ang lahat, Fernan... huli na... at hindi na natin maibabalik pa ang nakalipas... hindi na... /crying/.../fades out/....

Music Bridge

Joy: /cryng/... Bakit ngayon mo lang sinabi sa akin yan, Fernan... /sobs/...
Fernan: /sadly/... I’m sorry, Joy... pero... napilitan lang akong ligawa ka... para lamang ako mapalapit sa ate mo...
Joy: /sobbing/... Pero, bakit ka nag-alok sa akin ng kasal gayong hindi mo pala ako mahal, Fernan... bakit?...
Fernan: Dahil mahal na rin kita ...
Joy: A-ano?...
Fernan: /firmly/...Oo, mahal na rin kita... pero mas hihigit ang pag-ibig ko kay Emily... dahil siya ang unang babae sa buhay ko... dahil siya ang unang pag-ibig ko na mahirap kalimutan... kaya, I’m sorry, Joy... hindi ko kayang lokohin ang sarili ko... siya ang mahal ko... siya...
Joy: /sobbing/... sige... puwede ka nang umalis... umalis ka na...
Fernan: Joy... please intindihin mo sana ang damdamin ko..
Joy: /shouts/... Umalis ka na!... /fades out crying/...

Music Bridge

Fernan: Emily... magsama na tayo... pakasal na tayo... iiwan ko na si Joy... hindi ko siya mahal... ikaw ang mahal ko... ikaw...
Emily: /sobbing/ Ewan ko, Fernan... ewan ko kung alin ang susundin ko... ang puso ko o ang pagkakataong ito...
Fernan: /convincing/... please Emily... makinig ka sa akin... tayo ang magkabagay... tayo ang tunay na nagmamahalan...
Emily: /crying heavily/... Nalilito ako, Fernan... nalilito ako... /crying/... hindi ko alam... hindi ko alam... /sobbing/..
Fernan: Kung gayon... magdesisyon ka ngayon, Emily... sasama ka ba o tutuluyan ko nang pakasalan ang kapatid mo?... sagutin mo ako... mamili ka...
Emily: /crying/... Fernan... hindi ko kayang saktan ang damdamin ng kapatid ko... mahal ko siya... hindi ko kayang agawin sa kaniya ang pag-ibig nya...
Fernan: Emily?!...

Music Bridge

Joy: /sobbing/... Ayoko na, Fernan... ayaw ko nang magpakasal saiyo...
Fernan: W-what?... anong ibig mong sabihin?... hindi kita maintindihan...
Joy: /firmly/... Mahirap bang intindihin?... ayaw ko nang magpakasal saiyo...
Fernan: Joy... /confusingly/... a-ayaw na ng ate mo sa akin... sinabi nyang saiyo na lang ako magpakasal... hindi kita maintindihan...
Auring: /firmly/... Ayaw na ng mga anak ko saiyo, Fernan... iwanan mo na sila... para tumahimik na ang pamilyang ito... sige na... puwede ka nang umalis...
Fernan:/crying/... A-Aling Auring?....

Short Bridge

Fernan: /crying painfully/... Bakit nangyari ito sa akin?.... Bakit?... bakit dalawa silang nawala sa akin?.... Bakit?....../crying/......

Music Extro

END

Bayad Utang

Panulat ni: Gil Lopez Gregorio Sr.
Musika’t Tunog: Ato Reynancia
Teknikal Superbisyon: Gener Gensis
Drama Superbisyon: Josie Bergantin

Music Teaser

Andrew: /galit/... Walanghiya ka!... ito ang bagay saiyo... hump.../hits/.../hits/...
Lyndon: /reacts/...ugh!... ugh!.. tama na!... tama na, Andrew... suko na ako... suko na ako...
Andrew: /gasping in anger/... kapag hindi mo nilubayan ang kapatid ko... hindi lang ito ang matitikman mo... naintindihan mo?!...
Lyndon: /in pain/... Oo, Andrew... Oo...

Music Bridge/Standard Intro
Music Bridge

Susan: /nagtataka/... Ano?!... sinaktan ka ni Andrew?... Bakit?...
Lyndon: K-kasi... ayaw niyang ligawan ang kapatid niya eh... ewan ko ba... wala naman akong masamang binabalak sa kapatid niya... tunay naman ang intensiyon ko kay Debbie...
Susan: At kung ganyan ang ginagawa saiyo ng kapatid niya, bakit ginaganahan ka pa ring maligawan siya?...
Lyndon: Ewan ko, Susan... ewan ko...o, tama na yang paggagamot mo sa sugat ko...
Susan: O, hayan... ayos na... basta ito lang ang masasabi ko saiyo... kung maari iwasan mo na munang makipagkita kay debbie...
Lyndon: Bakit?... ang akala mo ba’y natatakot ako sa kapatid niya?... hindi ah... kahit kailan... hindi ako natatakot sa lalakeng yun... gusto ko ang kapatid niya... at kahit isang daang libong sibat ang iharang niya sa akin... walang makakapigil sa akin... wala...
Susan: Lyndon?!...

Music Bridge

Debbie: O, bakit ka pumunta dito sa amin... baka abutan ka ni Kuya Andrew... please... hindi na muna tayo magkikita... ayaw kong masaktan ka ng dahil sa akin...
Lyndon: Debbie... mahal kita... hindi puwedeng hindi tayo magkita... miss na miss na kita eh..
Debbie: Lyndon... diyosko naman... pakinggan mo muna itong sasabihin ko saiyo... hindi muna tayo magkikita sa isa’t isa... mahirap na... baka kung ano ang gagawin ni Kuya Andrew saiyo... alam mo namang barumbado ang taong iyon eh..
Lyndon: O sige... pagbibigyan kita... pero, huwag mo nang aasahan na makikipagkita pa ako saiyong muli... dyan ka na... /fades out/...
Debbie: /mangha/... Lyndon... Lyndon... please... makinig ka sa.../sighs/... umalis na siya... Oh Lyndon... sana maintindihan mo ako... sana...

Music Bridge

Andrew: Ano itong nababalitaan kong pumupunta pa rito si Lyndon?... ha?...
Debbie: /sobbing/... bakit mo ba ako ginaganito, kuya?... hindi kita maintindihan eh... wala na ba akong karapatan para sa aking sarili?... ha?..
Andrew: /worriedly/ Debbie... ayaw ko lang na magaya ka sa ibang babae dyan na niloloko lang nga mga lalake... ayaw kong mangyari saiyo yan... sana... maintindihan mo naman ako... para ito sa kapakanan mo, Debbie... okey?...
Debbie: /sobbing/...ang hindi ko maintindihan kuya ay kung bakit si Lyndon ay inihahalintulad mo sa ibang lalake... alam kong mahal ako ni Lyndon at higit-kailanman... mas binibigyan niya ng halaga ang damdamin ko...
Andrew: Sa una lang yan... pero, kapag nakuha na niya ang gusto niya... mawawala rin iyon... at saka, bata ka pa... marami pang pagkakataon na puwedeng dumating saiyo... kaya, ayusin mo yang sarili mo... mag-aral ka ng mabuti para sa kinabukasan mo...
Debbie: Kuya... ako ito.../sniffs/... mas alam ko ang takbo ng sarili ko... alam ko na ang tama at mali... bakit... ganyan na ba kababa ang tingin mo sa akin?...
Andrew: Debbie?...

Music Bridge

Susan: Ano?... pambihira namang kapatid mo yan... pati ba naman ang pansarili mong kaligayahan... pinanghihimasukan na?...
Debbie: Yan nga ang labis kong ikinapagtataka sa kaniya... hindi ko maintindihan kung bakit gayon na lamang ang pagkamuhi niya kay Lyndon...
Susan: Wala ka bang nalalamang dahilan para ganito na lamang ang galit niya kay Lyndon?...
Debbie: Wala... kung meron man... hindi ko alam...
Susan: So, up to now... wala kang alam...
Debbie: Wala... bakit?... may alam ka ba?...
Susan: Wala rin... pero, hamo... tutulungan kita... itatanong ko sa mga kaibigan ng kuya mo...
Debbie: Naku, huwag na... baka mapahamak ka lang nyan...
Susan: Hindi... kayang-kaya ko naman eh...
Debbie: Sige, ikaw ang bahala... pero, mag-ingat ka...
Susan: Oo...

Music Bridge
Sfx: Drinking Spree

Man: Pare... kumusta na iyong kapatid mong maganda?...
Andrew: /lasing na/ Okey lang pare... maganda pa rin... bakit?... kursunada mo?...
Man: Ha?.../smiles/ p-pare... hindi... alam ko namang ayaw mong paligawan ang kapatid mo eh... /smiles/,,, kaya... sorry... kung napagkuwentuhan natin...
Andrew: Phero.. khapag nalaman kong nhanliligaw ka sa kaniya... sorry ka sa akin... bhabhanatan kita, phare...
Man: Phare nhaman... whalang ganyanann...
Andrew: Hindi phare... ayaw kong lhokohin lang ang khapatid ko... dahil kung mangyayari iyon... thotodasin ko ang thaong gagawa nyon... nharinig mo... thothodasin kho...

Music Bridge

Lyndon: Ano?... ganun lang ang nasa isip niya?... bakit?... ano raw ang dahilan sa paghihigpit niya sa kapatid niya?...
Susan: Wala... malabo ang pag-uusap eh... kasi naman... lasing na...
Lyndon: Pambihira ka naman... nagpakahirap ka na rin lang... hindi pa lubos...
Susan: Ikaw ba naman ang makinig sa malayo...
Lyndon: Sige na nga... o, heto... pakihatid mo na lang kay Debbie...
Susan: Ano ito?
Lyndon: Sulat... pakibigay mo na lang kay debbie... importante ikamo ang laman ng sulat na yan...
Susan: Okey... ibibigay iko sa kaniya...
Lyndon: O, heto... pang-snacks mo...
Susan: Salamat... maraming salamat... /smiles/...
Lyndon: Basta seguruhin mo lang na makarating kay Debbie ang sulat kong yan..
Susan: Okey...

Music Bridge

Susan: Hayan... sulat para saiyo...
Debbie: /happily/... kanino galing ito?...
Susan: Siyempre sa sweetheart mo...o, heto... may dagdag pa... tsokolate...
Debbie: Ayyy... salamat ha... Susan... mabait ka talagang kaibigan...
Andrew: /fading in/... ano yang?... akina yan... hump!...
Debbie: /reacts/ K-kuya!... para sa akin ito... akin ito...
Andrew: Kanino galing?!... kay Lyndon?...
Debbie: Kuya.../crying/...
Susan: Andrew... hindi saiyo yan eh... kay Debbie yan...
Andrew: Heh!... tumahimik ka dyan!... wala kang pakialam sa aming magkapatid...
Susan: /galit/ Meron... dahil kaibigan ko si Debbie... ano ka ba?... kahit ba personal na bagay ni Debbie... pinakikialaman mo?!...
Andrew: Hoy... ang mabuti pa... umuwi ka na lang... huwag ka nang makialam pa dito... baka masaktan ka lang...
Debbie: /crying/... Susan...
Susan: Sige... saktan mo ako... loko ka... akala mo hindi kita papatulan...
Andrew: Babae ka lang... huwag ka nang makialam... dyan na nga kayo!... /fades out/...
Susan: Tingnan mong taong iyon...
Debbie: Hayaan mo na siya, Susan... /sniffs/... pasasaan ba’t hihinto rin siya...
Susan: Naku, Debbie... kung hindi lang ako nagpipigil eh... jujuduhin ko na siya eh... babalian ko na ng buto...
Debbie: /sniffs/... Susan, pakisabi na lang kay Lyndon ang nangyari, okey?...
Susan: Eh ano pa nga ba ang sasabihin ko sa pinsan ko... o, sige... aalis na ako
Debbie: Salamat na lang Susan... maraming salamat...

Music Bridge

Andrew: /galit/ Ilang beses ko bang ipinagpapaalala saiyo na tigilan mo na ang kapatid ko, Lyndon...
Lyndon: /galit/ Bakit?... ano bang ikinakatakot mo sa relasyon naming dalawa, ha?... wala naman akong intensiyon na lokohin ang kapatid mo, Andrew... bakit hindi mo man lang bigyan ng pagkakataon na patunayan ko ito saiyo?... ha?...
Andrew: Hayan ang sulat mo sa kaniya... hindi ko binuksan yan... at ito ang tandaan mo... kapag hindi mo pa nilubayan si Debbie... may masamang mangyayari saiyo... tandaan mo yan!...
Lyndon: Andrew?!... Bakit ba ganyan na lang ang galit mo sa akin?... ha?... wala naman akong ginawang masama laba saiyo ah... bakit ganyan na lamang ang pagkamuhi mo sa akin...
Andrew: Ah basta... huwag ka nang humirit pa... baka masaktan ka lang...

Music Bridge

Debbie: Ang lupit mo, Kuya... ang lupit mo!.../crying/... bakit mo kami ginaganito ni Lyndon?... nagmamahalan naman kami eh...
Andrew: /worriedly/... Debbie... di ba sinabi ko na saiyo... ayaw kong maloko ka niya... ayaw kong maging katulad ka sa ibang babae... ilang beses ko bang sasabihin ito saiyo, ha?...
Debbie: /sniffs/... alam kong mahal ako ni Lyndon, kuya...
Andrew: Hindi ka niya mahal, Debbie... making ka sa akin... wala nang ibang dadamay saiyo kapag may masamang mangyayari saiyo... makinig ka sa akin para sa kabutihan mo itong ginagawa ko... makipag-break ka na kay Lyndon... yung mayaman kong kaibigan ang patulan mo... marami siyang pera...
Debbie: A-anoooo???...
Andrew: Oo Debbie... matagal ka na niyang gusto... gusto ka niyang pakasalan pagkatapos mong mag-aral sa kolehiyo... in fact, siya ang nagtutustos sa pag-aaral mo...
Debbie: K-kuya?... anong ibig mong sabihin?... sino siya?... hindi ko siya kilala... sino siya, kuya... sino?...
Andrew: Hayaan mo... magpapakilala rin siya saiyo... balang-araw...
Debbie: Ayaw ko nang ganitong kasunduan, kuya... hindi ko siya kilala at kahit kailan hindi ko pa nakikita ang kululuwa ng taong sinasabi mo sa akin...
Andrew: Kaya nga... sundin mo lang ako... para na rin sa kabutihan mo ang lahat ng ito... please... makinig ka sa akin, Debbie... please...

Music Bridge

Susan: What???... diyosko naman yang kuya mo... bakit?... isa ka bang kaladkaring babae para ipagkasundo ka na lamang sa isang lalake na ni minsan ay hindi mo pa nakikilala?...
Debbie: Ewan ko nga, Susan... pero, iyon ang sabi nya sa akin... pagkatapos ko raw ng graduation... saka na magpapakilala ang lalakeng yun...
Susan: Hay naku... huwag kang maniwala sa kaniya... baka, ibinibenta ka na niya sa lalakeng iyon... wala ka pang kaalam-alam...
Debbie: /sighs/... yan nga ang ikinakatakot ko eh... Susan, tulungan mo ako...
Susan: O, ano na naman yan?... baka...
Debbie: /cuts in/ Hindi... pakiabot mo na lang ito kay Lyndon... sulat ito... please... huwag mong kaliligtaang ibigay iyo sa kaniya...
Susan: Hay naku naman... ang hirap na maging tulay sa inyong dalawa... mukhang mapapagod na ako... ako tuloy ang nasa gitna ng nag-uumpugang bato eh...
Debbie: Please naman, Susan... okey?...
Susan: Eh ano pa nga bang magagawa ko... akina na nga yan...
Debbie: /happily/... Salamat, Susan... hayaan mo... makakabayad din ako ng utang na loog saiyo balang-araw...

Music Bridge

Amado: O, Lyndon... anak... kumusta na ang pag-aaral mo ngayon?...
Lyndon: Naku daddy.... ikaw pala... ayos lang ho, dad... matataas ang grades ko ngayon...
Susan: Siyanga, Uncle.../smiles/... inspirado kasi eh...
Amado: Talaga ha?...o, sige... magbihis na kayong dalawa at lalabas tayo...
Lyndon: Ho?... totoo po ba yan, daddy?...
Amado: Aba, siyempre... bakit kailan ba ako nagbiro?...
Susan: Oo nga naman... o, tayo na... magbihis na tayo... dali na.. baka magbago pa ang isip ni uncle eh...
Lyndon: /fading out/ Sandali lang ho, dad...

Music Bridge
Sfx: Graduation Song/People shouting at the background

Andrew: /happily/... Congrats sis...
Debbie: Salamat kuya...
Andrew: O halika na... tutuloy na tayo sa restaurant...
Debbie: What?... sa restaurant?... bakit kuya?... naghanda ka ba talaga at sa restaurant ang celebration natin?...
Andrew: Siyempre naman... kapatid ko yatang bunso ang naggraduate sa kolehiyo...
Debbie: Kuya.../smiles/... maraming salamat...
Andrew: O, ano bang hinihintay natin?... tayo na...

Music Bridge

Amado: Congratulations anak!... nakapag-graduate ka na rin sa kolehiyo...
Lyndon: Salamat ho, dad...
Susan: O, uncle... tayo na tutuloy na tayo sa restaurant...
Lyndon: What?... sa restaurant?... bakit?... may handa ba tayo?... ang akala ko sa bahay na lang tayo, daddy...
Amado: /happily/... no... hindi... sa restaurant tayo tutuloy... halika na... baka maabutan pa tayo ng traffic... alam mo... pag ganito... masyadong matraffic na eh... baka hindi na tayo makalalabas sa may expressway...
Susan: Oo, si uncle naman... bakit sa expressway pa tayo... eh..
Amado: /cuts in/... Susan... hindi mo ba naintindihan ang ibig kong sabihin?...
Susan: Ay!... oo nga pala... o, sige... Lyndon... tayo na... dadaan pa pala talaga tayo sa expressway.../smiles/...
Lyndon: /Taka/... expressway?... bakit?... a-anong...
Amado: Mamaya ka na magtanong... tayo na...

Music Bridge

Andrew: O, dito ka lang ha?... hintayin nating dumating ang iba nating makakasama sa celebration...
Debbie: Bakit?... nasaan ba sila, kuya?...
Andrew: Darating na yun...
Debbie: /suya/self/... pambihira naman... ni hindi ko man lang nacongratulate si Lyndon...
Andrew: O anong sinasabi ko dyan?...
Debbie: A-ha?... wala kuya... wala... bakit nandito sa sulok na ito, kuya... puwede namang doon tayo sa may gitna na yun eh... bakit dito pa?...
Andrew: Debbie... sandali na lang tayo... dito ka lang muna.. may pupuntahan ako... /fades out/...
Debbie: Ano?... iiwan mo ako dito?... o, tingnan mo... umalis na kaagad...

Music Bridge

Lyndon: Daddy... ano ba talaga ang sorpresa mo sa akin?... hindi ko maintindihan eh... sige na sabihin nyo na sa akin... masyado mo naman akong sinasabik eh...
Amado: Don’t worry son... you’ll be surprised...
Susan: Siyanga naman insan... easy ka lang dyan... o, heto... lalagyan ko ng piring ang mga mata mo, okey?...
Lyndon: What?...
Amado: Sige na anak...

Music Bridge

Andrew: O, halika... pero, teka... lalagyan ko ng piring ang mga mata mo, okey?
Debbie: Kuya?... bakit?... ano bang gagawin mo sa akin?...
Andrew: Surprise... o, hayan may piring na ang mga mata mo... o, dahan-dahan ang lakad... sige... umupo ka na... yan... yannn... yannn ganyannn...
Debbie: Kuya... ano ba ito?.. hindi ko maintindihan eh... kinakabahan ako eh...
Andrew: Hindi.. ipapakita ko lang saiyo ang future husband mo...
Debbie: What?... hindi... ayoko...
Susan: Huwag ka nang pumalag, Debbie... sandali na lang ito...
Debbie: Susan?... kanina ka pa dyan?...
Andrew: O, sige... alisin mo na ang piring sa mga mata mo...
Debbie: A-anong ibig sabihin nito... bakit?.../mangha/... Lyndon?... ikaw ba?...
Lyndon: /happily/ Ako nga, Debbie.../laughs/... hindi ko akalain na ito ang...
Debbie:Oh, Lyndon.../embracing/... ikaw pala///
Amado: O, ano anak... okey ba ang sorpresa ko saiyo?...
Lyndon: Dad... thank you!... hindi ko akalaing... ito ang magiging sorpresa mo sa akin...
Andrew: May kasunduan kami ng daddy mo, Lyndon... siya ang lumapit sa akin... di naman ako nakatanggi eh...
Debbie: Kuya... maraming salamat... maraming salamat...
Susan: O, di happy ending din.../laughs/...

Music Bridge

Debbie: /happily crying/... Kuya... maraming salamat...
Andrew: /happily/ Alam ko, Debbie... alam ko... ginawa ko lang iyon dahil gusto kong mapabuti ka sa buhay mo... ayaw kong magaya ka sa ibang babae na nagpadala ng bugso ng kanilang damdamin... at hindi na nagtatapos ng pag-aaral...
Debbie: /sniffs/... kuya...
Amado: So... what can we do now?... ha?... kumpare?...
Andrew: Kumpare... don’t worry... okey na ako sa proposal ng anak mo...
Debbie: Magkakilala kayo?
Amado: Oo... magkasosyo kami sa business venture namin... at ang relasyon nyo ay matagal na naming alam...
Susan: Yan ang hindi ko talaga alam, Debbie... hindi ako kasali sa conspiracy na ito.../smiles/...
Debbie: Di okey lang... at least, narito pa rin si Lyndon eh...
Lyndon: So... daddy... puwede bang sabihin ko na sa kaniya?...
Amado: Go on... do it son...
Susan: Siyanga naman pinsan... sabihin mo na...
Lyndon: Debbie?...
Debbie: Lyndon?...
Lyndon: Will you marry me?...
Debbie: What?... y-yes!... yes na yes!... Lyndon... yes na yes!...

Everybody Laughs

Music Extro

END

Karapatan Ko ring Umibig

Sinulat ni: Gil Lopez Gregorio Sr.
Musika’t Tunog: Ato Reynancia
Teknikal Superbisyon: Gener Gensis
Drama Superbisyon: Josie Bergantin

Music Teaser

Marla: /galit/ Hindi kami makapapayag na mag-asawa ka na, Emily... sinong maiiwan dito sa bahay para mag-alaga sa tumatanda na nating mga magulang?... ikaw ang bunso... at tradisyon ng ating mga ninuno na kung sino ang bunsong babae ay siyang may responsibilidad na mangangalaga ng mga tumatandang mga magulang....
Emily: /shouting/ Kalokohan!!!... isang malaking kalokohan ang tradisyong yan na ipinamulat sa atin ng ating mga ninuno... hindi puwede yan!... kayo ang matatanda sa akin at may magagandang trabaho... bakit ninyo ipinapapasan sa balikat ko ang pag-aaruga sa mga magulang natin... di ba magulang nyo rin sila?!...

Music Theme/Standard Intro
Music Bridge

Robert: O, Emily... ikaw na muna ang bahala dito sa bahay ha?... sina inay at itay.... huwag mong pababayaan...
Emily: Opo, Kuya...
Robert: At kapag may kailangan kayo... tumawag na lang kayo sa aking opisina...
Emily: Kuya... kailan ba ako puwedeng pumunta ng Maynila... matagal ko na sanang makapunta doon eh.. para makapagpasyal man lang...
Robert: Naku, Emily... huwag na muna ngayon... kailangan ka dito sa bahay natin... mas kailangan ka nina itay at inay... alam mo naman... tumatanda na sila...
Emily: /sighs/... Opo, kuya...
Marla: /fading in/... O, kuya... ready ka na ba?...
Robert: Oo... kanina pa nga kita hinihintay eh... ang tagal mo namang magbihis... inubos mo na yata ang salamin...
Marla: /smiles/... sus naman kuya... parang bago ka pa rin ng bago sa akin eh...
Robert: O, sige sige... o, iwanan mo na ng pera si Emily para sa pangangailangan naman nila dito sa bahay...
Marla: Bakit?... hindi mo pa ba binigyan?... nagbigay lang ako nung isang linggo ah... ikaw naman kuya...
Robert: Diyosko naman, Marla... naubos na nga ang suweldo ko para sa mga gamit na binili ko para sa inay at itay...
Marla: O siya sige... o, heto, Emily... tatlong libo yan... para yan sa dalawang linggo...
Emily: Opo, ate...

Music Bridge

Shiela: O, kumusta ka na?... bakit ganyan na naman ang drowing ng mukha mo?... may problema ka ba?...
Emily: Wala naman... kaya lang...
Shiela: Kaya lang, ano?...
Emily: Ako na naman ang naiiwan dito sa bahay...
Shiela: Ikaw naman... hayaan mo na ang mga kapatid mo... tutal, hindi naman sila nagkukulang sa kabibigay sainyo ng pera para sa pangangailangan nyo, di ba?...
Emily: /sighs/... hindi yun ang ibig kong sabihin...
Shiela: Eh ano?...
Emily: /sighs/... hanggang kailan ako dito sa amin?... gusto ko na ring umalis para humanap ng trabaho... ayaw kong umaasa na lang palagi sa kanila...
Shiela: Emily... masuwerte ka nga... at may kuya at ate ka pang nagbibigay sa inyo... tingnan mo ang iba dyan... wala... halos magmamalimos na nga ang mga magulang para lang may makain...
Emily: Oo, alam ko... pero, hindi naman seguro habangbuhay na ganito na lang ako... may sarili rin akong pangarap... at pangangailangan... /pause/... Bakit?... sila lang ba ang may karapatan para sa kanilang buhay?...
Shiela: Ewan ko nga sainyo... bakit hindi mo na yan sabihin sa mga ate at kuya mo?...
Emily: Wala pa akong lakas ng loob na sabihin ito sa kanila...
Shiela: Eh ikaw rin naman pala ang may kasalanan eh... bakit hindi mo kasi sabihin sa ikanila ang nasa loob mo?... huwag mong itago... naku, kapag sumabog yan... matindi...
Emily: /sighs deeply/... ewan ko ba...
Shiela: Hay naku, Emily...kung panay lang nang buntonghininga mo dyan... walang mangyayari... ano kaya kung minsan, kausapin mo ang pamilya mo para naman malaman nila ang mga nasa loob mo... hindi yung tinatago mo lang sa sarili mo... hindi sila ang naghihirap... kundi, damdamin mo lang...

Music Bridge

Shiela: O kumusta na ang kaibigan ko?...
Calvin: Sino?... si Emily?... naku, hindi pa nga nakakapagsimulang manligaw eh... tulungan mo naman ako sa kaniya...
Shiela: Kuya... hindi puwede... kaibigan ko yun eh.... alam ko namang playboy ka eh... baka maisama mo pa sa bilang ng mga chicks mo si Emily... naku, kuya... akoang makakalaban mo kapag ginawa mo yan... mabait na kaibigan ko si Emily...
Calvin: Sis naman... mabait naman ako eh... hindi ko lolokohin ang kaibigan mo...
Shiela: Well, sorry ka na lang... hindi ko puwedeng ipahamak ang kaibigan ko...
Calvin: Kahit na may libreng sine at snacks?...
Shiela: Ha?... Naku... dyan tayo puwedeng magkasundo...o, kailan mo ako papanoorin ng sine?...
Calvin: Nasa saiyo eh... kung noon pang una kong hirit saiyo eh... inayos mo na kaagad... eh di nakarami ka na sana sa akin...
Shiela: /smiles/ hayaan mo... sasabihin ko sa kaniya na may crush ka...
Calvin: Naku... huwag na... basta ipakilala mo lang ako sa kaniya... tapos ako na ang bahala sa kasunod... o, ano?....
Shiela: O sige... pero...
Calvin: Alam ko na yan...o, heto... isang daan yan... imbitahan mo siyang magsnacks...
Shiela: Sige....

Music Bridge

Shiela: Sandali lang naman tayo, Emily... may pera ako... hindi ikaw ang magbabayad... sige na...
Emily: Eh.... baka bigla na lang akong hanapin nina itay at inay eh... baka isusumbong na naman nila ako kina kuya at ate...
Shiela: Ako na ang magpapaalam sa knila para saiyo... o, ano?...
Emily: Sige... basta ikaw na ang magpaalam... okey ako dyan...
Shiela: /happily/... ayos... o, sige... bihis ka na...
Emily: Ano?... ngayon na?...
Shiela: Oo... bakit?... kailan pa ba?...
Emily: O, sige... ipaalam mo na muna ako...
Shiela: Oo, sige na... ako na ang bahala...

Music Bridge

Shiela: O, ano?... eh di pinayagan ka rin ng itay at inay mo... mababait naman pala sila eh...
Emily: /smiles/ alam mo... medyo mahihirapan sana akong magpaalam kung wala ka... masyadong estrikto sina itay at inay eh...
Shiela: Sus... natural lang yun sa mga magulang... siyempre... ang iniisip nila ay ang kalagayan mo rin.. gusto rin naman nilang lumigaya ka kahit papano...
Emily: /smiles/ Nagpapasalamat nga ako saiyo eh... dahil kundi saiyo... wala sana akong dahilan para lumabas...
Shiela: O, hayan na pala ang kuya ko...
Emily: Ha:... anong ibig mong sabihin...
Shiela: Alam mo... siya talaga ang may pakana nito eh... gusto ka raw niyang makilala...
Calvin: /fading in/... good morning... Emily... Shiela...
Shiela: Kuya naman... tanghali na... ten o’clock na ng umaga eh...
Calvin: Hindi umaga pa yan, di ba Emily?....
Emily: A-ha?...oo nga naman, Shiela.../smiles/self/... ang guwapo pala ng kapatid ni Shiela... at ang ganda ng kaniyang pilikmata... parang sa babae...
Calvin: O, anong order nyo?... akong taya... sige na... umorder na kayo...
Shiela: O, Emily... anong tinitingnan mo... order na daw...
Emily: A-ha?... oo, sige... umorder ka na lang, Shiela... kahit na ano sa akin eh...
Calvin: /pabiro/ Naku... walang pagkain na ang tawag ay kahit ano dito...
Emily: Hindi... ang ibig kong sabihin... kahit anong orderin ni Shiela para sa akin...
Calvin: Ah ganun ba?...
Shiela: O, sige... kuya... ikaw ang mag-order dahil ikaw naman ang magbabayad sa kakainin natin, di ba?
Calvin: Sige.../calling/ Ah... waiter!...

Music Finale
Commercial Break
Music Bridge

Marla: Ano itong nababalitaan kong nakikipag-boyfriend ka na raw, Emily?
Emily: O, ano naman ang problema doon, ate?... wala di ba?...
Robert: Meron... napapabayaan mo ang pag-aasikaso mo kina itay at inay...
Emily: Kuya... sina itay at inay naman ang nagbibigay sa akin ng permiso eh... kung nagsabi silang hindi... hindi naman sana ako lumalabas na kasama ang nanliligaw sa akin eh... alangan namang...
Marla: /cuts in/ Ah basta!... mula ngayon... tigilan mo na ang pakikipagkita mo sa boyfriend mong iyon...
Emily: /nabigla/ Ate... hindi ko pa boyfriend yun... nanliligaw pa lang...
Robert: Kahit na... doon din ang tungo nyan...
Emily: /medyo suya na/... teka nga... bakit ba ako na lang ang palagi ninyong nakikita?.... Bakit? ako lang ba ang may responsibilidad sa mga mga magulang natin upang mag-aruga at magbantay sa kanila?... di ba mga anak din kayo?...
Marla: /galit/ Tumigil ka, Emily!... kapag hindi ka sumunod sa amin ni kuya... babawasan namin ang allowance ninyo dito... tandaan mo yan!...
Emily: /mangha/ Ate?!...

Music Bridge

Shiela: O bakit iyak ka naman ng iyak dyan?... anong nangyari?...
Emily: Ayaw nina kuya at ate na makipagligawan ako... ayaw nilang may boyfriend daw ako...
Shiela: Ano?... naloloko na ba sila?... eh karapatan mo ring lumigaya ano?...
Emily: /sniffs/... yun nga eh... pero, talagang ayaw nila...
Shiela: Hay naku, Emily... ngayon ko lang naintindihan kung bakit ganyan na lamang ang nararamdaman mo laban sa mga nakatatanda mong kapatid...
Emily: Eh ano naman ang magagawa ko?.../sniffs/ eh sila itong bumubuhay sa amin nina itay at inay...
Shiela: Oo nga naman.../isip/...teka, sandali... paano kaya kung kumuha na lang kayo ng katulong para mas okey, di ba?
Emily: Ha?.../biglang saya/... oo nga ano?.. bakit hindi ko nga pala naisip na i-suggest yan... oo, tama... sasabihin ko sa kanila...

Music Bridge

Robert: Ano?... katulong?... naku, dagdag konsumo lang yan... embes na ipambayad natin sa katulong... eh di ibili na lang natin ng pagkain... o, di mas ayos yun... kesa ba naman sa kumuha pa tayo ng katulong... at saka, naririto ka naman ah...
Emily: Kuya... hindi habang panahon na naririto ako... may sarili rin akong pangarap na para rin sa akin...
Marla: Mag-aasawa ka na?... naku, yan ang hindi namin puwedeng payagan na mangyayari... ikaw ang bunsong anak na babae... ikaw ang mangangalaga sa mga magulang natin tumatanda... dahil yun ang tradisyon ng ating angkan...
Emily: /galit/shouts/... Kalokohan!... isang malaking kalokohan yan, ate!... Bakit?... wala ba akong karapatang umibig?!... at magkaroon ng aking sariling pamilya?...
Robert: Hindi pa sa ngayon, Emily... kailangan ka pa nina itay at inay... ano ka ba?... hindi mo kami naintindihan?...
Emily: Hanggang kailan, kuya?... ate?...
Marla: Habangbuhay pa sina itay at inay...
Emily: Ano?!...

Music Bridge

Calvin: Diyos ko naman, Emily... bakit biglaan itong sinabi mo sa akin... hindi pa ako masyadong handa sa ngayon eh...
Emily: Eh di ayaw mo sa akin?...
Calvin: Hindi naman sa ganun eh... alam mo namang mahal na mahal kita eh... pero, ang magtanan... Diyosko... hindi ko pa kaya yun...
Emily: Kung gayon... hindi pala kita maaasahan sa ganitong pagkakataon...
Calvin: Emily, makinig ka sa akin... okey?... ganito...
Emily: /cuts in/... Kung ayaw mo eh di ayaw!... dyan ka nga!... /fades out/...
Calvin: Emily... Emily!... please... makinig ka muna sa akin... Emily!...

Music Bridge

Emily: Hindi ko pala maaasahan ang kuya mo, Shiela... isa siyang duwag na lalake... hindi ko siya puwedeng asahan...
Shiela: Eh sino ba naman ang hindi mabibigla sa sinabi mo sa kaniya... eh nanliligaw pa lang saiyo... hayun, gusto mo na kaagad na itanan ka...
Emily: /sobs/... hindi ko na talaga kaya pang manirahan sa loob ng aming bahay, Shiela... gusto ko nang kumalas... gusto ko nang makahulagpos sa isang tanikalang responsibilidad na ibinigay sa aking ng aking mga magulang...
Shiela: /smiles/ Emily... tandaan mo... hindi yan ibinigay saiyo ng Diyos kung hindi mo kaya...
Emily: /firmly/... hindi ito ang ibinigay ng Diyos, Shiela... ang mga ninuno at mga magulang ko... ang ate’t kuya ko... sila ang nagbigay nito sa akin na laban sa aking kagustuhan...
Shiela: Hamo... kakausapin ko ang kuya ko...

Music Bridge

Calvin: Ano?!... ni hindi pa nga niya ako sinagot eh... alam mo, Shiela... ayaw kong magkaroon ng isang kaugnayan sa isang babae... for convenience... no... ayaw ko ng ganyan... kung talagang mahal niya ako... eh di sinabi nya sana sa akin...
Shiela: Yun na nga, kuya... mahal na mahal ka ni Emily... kaya nga ikaw ang kaniyang pinagkatiwalaan eh... bakit?... kung hindi ka niya mahal... maglalakas ba ang loob nun na sabihin saiyo ang mga bagay na iyon?
Calvin: /sighs/ Ewan ko ba...
Shiela: Kuya... hindi sa nanghihimasok ako sa damdamin mo... pero, alam kong mahal na mahal ka niya... at ikaw na lang ang tanging pag-asa niya para makahulagpos sa kasalukuyan niyang kalagayan...
Calvin: /sighs/... pag-iisipan ko pa, Shiela... pag-iisipan ko pa...

Music Bridge

Emily: /happily/...Oh Calvin... pinaligaya mo ako... mahal na mahal kita... at hindi ko ito makakalimutan...
Calvin: /sweetly/... Emily, mahal din kita eh... kaya... kahit na medyo mahihirapan ako... sinige ko na itong plano mo... pero, hindi kaya magagalit ang mga kuya at ate mo?...
Emily: /firmly/... wala na akong pakialam sa iisipin nila... basta ako... narito sa tabi mo at nagmamahal ng lubos...
Calvin: /sighs/ Ang hirap nitong kalagayan natin.. medyo maliit pa ang kinikita ko sa pagmamaneho... baka hindi ko kayang ibigay ang luho na ibinibigay saiyo ng pamilya mo...
Emily: Naku... huwag mong isipin yan... kahit na ano... kakayanin ko para saiyo...
Calvin: /smiles/ Salamat naman kung ganun... hayaan mo... sisikapin kong magampanan ang lahat ng tungkulin ko bilang padre de pamilya...

Music Bridge

Emily: Bakit kayo naririto, kuya?.. ate?...
Robert: /smiles/ Emily... I’m sorry... naririto kami dahil sa pakiusap nina itay at inay eh... matagal ka na ring hindi umuuwi sa atin...
Emily: Maligaya ako rito, Kuya...
Marla: /smiles/ Alam namin yun, Emily... kaya nga naririto kami para kausapin ka namin...
Emily: Kung kakausapin nyo ako para bumalik sa poder ninyo... no... hindi na... buntis na ako... so... wala nang iwanan ito... at mahal ko si Calvin... mabait ang asawa ko... masipag... at maaalalahanin...
Robert: /lovingly/ Emily... mahal ka rin namin... ang lahat ay ginagawa namin para saiyo at sa ating mga magulang... kaya lang, nagkamali kami... hindi pala sa materyal na bagay puwedeng lumigaya ang isang tao...
Marla: Siyanga, Emily... at ikaw ang nagpamulat sa amin para mapag-isipan ang lahat...
Emily: /firmly/... So?... Anong gusto nyo ngayong mangyayari?...
Robert: /smiles/seriously/... Emily... magpakasal kayo ni Calvin... kami ang sagot... ayaw naming maging illegitimate child ang pamangkin namin... tulad natin...
Emily: /tearfully/... Kuya?... totoo ba itong naririnig ko, ha?...
Marla: /smiles/ Oo, Emily... totoo... gusto na rin naming makasal kayo ni Calvin para sa ikakatahimik ng lahat...
Emily: /sobbing/ Kuya... Ate... ang akala ko... hindi nyo ako mahal eh...
Calvin: /fading in/...Ako ang nagsabi sa kanila tungkol sa mga bagay na ito, Emily...
Emily: /tearfully/... Calvin... /sobbing/... hindi ko sukat akalain na...
Calvin: Sssshhhh... tahan na... mahal na mahal naman talaga kita eh... pero, sa tingin ko mas hihigit ang pagmamahal kapag may basbas na galing sa Diyos...
Emily: /sobbing/ Calvin... napakabait mo...
Marla: O, ano pang hinihintay natin?... tayo na... hinihintay na tayo sa simbahan...
Emily: /mangha/ What?!... ngayon na?!...
Calvin: /laughs/.... Oo!...
Everybody Joyfully Laughs...

Music Extro

END

Minsan Pa Sa Isang Pangarap

Sinulat ni: Gil Lopez Gregorio Sr (Radio Penname: Gregorio Lopez Moreno)
Musika’t Tunog: Ato Reynancia
Direksiyon: Melody Recto
Teknikal Superbisyon: Gener Gensis
Drama Superbisyon: Josie Bergantin

Music Teaser

Isabel: Ano ka ba naman, Emil... kabutihan ang patutunguhan ko doon sa Japan at hindi kapahamakan...
Emil: /worriedly/... Isabel, mahirap na sa ibang bansa sa ngayon... maraming mga babae na ang napahamak dahil sa kasamaan ng ibang hapon... baka...
Isabel: /taray/ hay naku...kapag ganyan na marami kang kinakatakutan... hindi talaga malayo na kapag mag-asawa na tayo... mamatay tayong nakadilat ang mga mata....hmp! ... dyan ka na nga...
Emil: /calling/ Isabel!... sandali lang...gusto pa kitang makausap... Isabel!...
Isabel: /atsom/ kausapin mo ang lelang mong panot!...

Music/Standard Intro
Commercial Break

Music Bridge

Lyla: O, Isabel... ano na?... Nilakad mo na ba ang mga papeles mo?... Naku... baka mahuli ka na nyan... sige ka... hindi ka na mabibigyan pa ng isang pagkakataon...
Isabel: /sighs deeply/...ewan ko ba, Lyla... nahihirapan akong magdesisyon eh...
Lyla: Bakit naman?...
Isabel: Ayaw ni Emil e...
Lyla: Emil?!... naku... ano ba ang magagawa ni Emil?... eh hindi pa naman kayo kasal, di ba?... eh isa rin yung isang kahit, isang tuka.../sighs/... Isabel... maniwala ka sa akin... maganda na itong offer sa atin... wala nang mas hihigit pa sa kikitain natin dito...
Isabel: /sighs/... Ewan ko ba... titingnan ko... kaya lang, hindi ako makakapangako saiyo...
Lyla: /sighs/... well, ikaw ang bahala... pero, ang masasabi ko lang... hindi makakain ang pag-ibig lamang habang kumakalam naman ang tiyan mo...
Isabel: Lyla...
Lyla: O, sige... aalis na ako... pero, pag-isipan mong mabuti...

Music Bridge

Emil: Sino?... si Lyla?!... ang alembong na yun?...naku, huwag kang maniwala sa kaniya, Isabel... ipapahamak ka lang...
Isabel: Ang sakit mo namang magsalita... kaibigan ko siya... at hindi niya ako pababayaan... at saka..., maganda naman yung offer sa amin eh... para tagapitas ng mansanas... at saka, naroroon ang auntie niya... walang mangyayari sa amin...
Emil: /firmly/ Alam mo... mula lang ng maging kaibigan mo ang alembong na Lyla na yan, binago na niya ang takbo ng mga plano natin...sinisira niya ang magaganda nating mga pangarap...
Isabel: /sighs/ Hindi naman... talagang mabait lang siya sa akin...
Emil: Oo... mabait nga siya saiyo... pero, hindi mo naisip na puwedeng ipapahamak ka niya?... ha?...
Isabel: /firmly/ Nais lang ni Lyla na tulungan akong makapunta sa Japan para magtrabaho... at saka, magkasama kaming dalawa sa pagtatrabahuan namin...
Emil: At paano mo maseseguro na ligtas ka nga sa kapahamakan?... aber?!
Isabel: Hay naku, Emil... hahaba lang ang pag-uusap nating ito na walang kabuluhan ang kahihinatnan... ang mabuti pa... umuwi na lang tayo... ihatid mo na lang ako sa amin... pagod ako sa kapapasyal natin eh...
Emil: /suya/ Ihahatid lang kita sa paradahan ng jeep... hindi na ako sasama sainyo...
Isabel: Emil... g-galit ka ba?...
Emil: Hindi... o, sige tayo na... baka abutin pa tayo ng dilim... pagagalitan ka na naman ng inay mo...

Music Bridge

Lyla: Hoy, Emil... kahit kailan... galit ka sa akin... bakit?... inaano ba kita at ganyan na lamang ang galit mo sa akin?... ha?...
Emil: /galit/ Ikaw kasi... bakit mo isasama pa si Isabel sa pagpunta mo sa Japan gayong alam mo naman na magsyota kami... ha?!...
Lyla: Aba, ewan ko saiyo... tanungin mo ang sarili mo...
Emil: /grabbing/... halika nga rito...
Lyla: /reacting/Emil... ano ka ba?!... nasasaktan ako... b-bitiwan mo ang kamay ko... ano ba?!...
Emil: /galit/ Hindi kita bibitiwan hangga’t hindi mo tatantanan si Isabel sa kakayakag mo sa kaniya... at ito ang tandaan mo... kapag may nangyaring masama sa kaniya... ikaw ang mananagot sa akin... naintindihan mo?!...
Lyla: Bitiwan mo ako... um!...
Emil: /reacts/... a-ha?...
Lyla: /nagtaray/...at ito rin ang tatandaan mo...kapag napangasawa mo na ang kaibigan ko... at naghirap siya sa piling mo... yayakagin ko pa rin siyang pumunta sa Japan... at isasama ko talaga siya... dyan ka na nga!.../fades out/...
Emil: /calling/... Lyla!... bumalik ka rito... Lyla!...

Music Bridge

Estela: /fading in/ O, Isabel... bakit ka ba nagmumukmok dyan?...
Isabel: Inay... ikaw pala... /sighs/... wala ho, inay... medyo nalulungkot lang ho ako eh...
Estela: Bakit naman?... anong dahilan ng kalungkutan mo?...
Isabel: K-kasi ho... si Emil...
Estela: O eh ano naman si Emil?...
Isabel: Ayaw niya hong pumunta ako sa Japan at sasama kay Lyla...
Estela: Ano?!... aba... bakit mo siya susundin?...mapapakain niya ba tayo ng kanyang pag-ibig?!... hah!... yung ngang sarili niya, hindi nya kayang pakainin eh...
Isabel: Inay naman... mahal ko naman ang tao eh...
Estela: Hay naku, Isabel... maging praktikal ka nga... nakikita mo naman yung iba mong kaibigan dyan... nag-asawa dahil umibig... hayan... naghihirap...
Isabel: Inay... masipag naman ho si Emil eh...
Estela: Hay naku, Isabel... kapag sinunod mo ang tibog ng puso mo... hindi lang yan ang mararanasan mo... mas hihigit pa seguro... makaalis na nga...
Isabel: Inay... saan ho ba ang punta nyo?...
Estela: Dun kina Mareng Iska... may konsiyerto kami... bahala ka na dyan...
Isabel: Opo..../sighs/... ang inay talaga.. kahit kailan hindi na mahinto-hinto sa kasusugal.../sighs/... ano ba ito?... nalilito na ako... nalilito na ako...

Music Bridge

Emil: /galit/ Ano?... tutuloy ka pa ring sasama kay Lyla?!... Isabel... h-hindi kita maintindihan eh... bakit?...
Isabel: /firmly/ buo na ang pasiya ko, Emil...
Emil: Isabel...
Isabel: /cuts in/ Tama na, Emil... hindi kaya ng pag-ibig ang mga pangangailangan ng sikmura...
Emil: Isabel... bigyan mo ako ng isang pagkakataon na patunayan ko saiyo na kaya kong buhayin ang pamilya natin... please... huwag ka nang umalis... dito ka lang sa atin...
Isabel: /sighs/ I’m sorry, Emil... inayos ko na ang lahat ng kinakailangan kong mga papeles...
Emil: /worriedly/ Isabel... naniniwala ka ba sa mga sinasabi saiyo ni Lyla?
Isabel: Oo... at kahit kailan hindi na mapagbago pa ang aking pasiya...
Emil: Isabel?...

Music Bridge

Emil: /galit/ Walanghiya ka!...
Lyla: /palaban/...Hoy!... Hoy!... wag na wag mo akong sasaktan... akala mo ba hindi kita papatulan?!... hindi ko kasalanan kung bakit nagpasiya si Isabel na sasama sa akin... eh ano naman ba talaga ang magagawa mo?!... at saka, hindi pa kayo kasal...
Emil: /firmly/ kahit na... mahal ko si Isabel... mahal ko siya!...
Lyla: Eh anong magagawako... inayos ko na ang kaniyang mga papeles...
Emil: Eto ang tandaan mo, Lyla... kapag may nangyaring masama sa kaniya...
Lyla: /cuts in/ Oo... alam ko na yan... ang kulit mo naman... umalis ka na nga... baka ipabugbog pa kita dito sa aking mga kaibigang siga...
Emil: /galit/ Subukan mo!... sige, subukan mo... kung hindi maghahalo ang balat sa tinalupan!...

Music Bridge

Isabel: /taka/ Ano?!... pinuntahan ka dito ni emil at sinabi yan saiyo?!...
Lyla: Oo nga eh... pero, hindi niya ako kaya... alam mo naman... baka balian ko pa yun, eh...
Isabel: /apologetically/... pagpasensiyahan mo na siya, Lyla...
Lyla: Eh ano pa ba ang magagawa ko..o, heto... mga visa t passport mo yan... aalis na tayo sa makalawa... kaya, ihanda mo na yang sarili mo...
Isabel: /happily/... Salamat, Lyla... maraming salamat...

Music Bridge
Sfx: Airport Effects

Estela: /crying/... Anak... hiwag mong pababayaan yang sarili mo, ha?...
Lyla: O, sige... aalis na kami Aling Estela...
Isabel: /crying/ Inay... isang taon lang naman ang kontrata namin ni Lyla eh... kaya wag ho kayong mag-aalala... hindi ho ako pababayaan ni Lyla..
Lyla: Siyanga po, Aling Estela...
Isabel: /worriedly/ Inay... pakisabi na lang kay Emil na...
Estela: /sniffs/cuts in/... huwag mo na ngang intindihin yun...walang kuwenta ang lalaking yun...
Isabel: Inay....
Lyla: O, tayo na, Isabel... hayun o, nagsisimula nang magsipag-akyatan ang mga pasahero sa eroplano...
Isabel: Sige ho, inay...
Lyla: /smiles/ byeee.... Aling Estela... see youuu..../giggles while fading out/...

Music Bridge

Emil: Talagang tinutoo niya ang kanyang pag-alis... /sighs deeply/... Isabel.... sana magtagumpay ka sa iyong mga minimithi... sana...
Estela: /fading in/... O, naririto ka pala...
Emil: Aling Estela... magandang hapon po...
Estela: Hay naku... may pinapasabi saiyo ang anak ko...
Emil: Ho?!... ano ho yun?...
Estela: Huwag mo na raw siyang hintayin pa... dahil balak niyang mag-asawa na lang ng isang hapon sa Japan...
Emil: Ho?!... sinabi niya yun?...
Estela: Oo... bakit?... Duda ka ba sa mga sinasabi ko?...
Emil: Aling Estela?..../sighs/... h-hindi... hindi ho....
Estela: O, sige... dyan ka na.. /fades out/...
Emil: /self/ Hindi... hindi totoong sinabi yun ni Isabel... /sobbing/... hindi totoo ito... hindi.../crying/...

Music Bridge

Susan: /fading in/... Emil... bakit naririto ka pa sa labas ng bahay?... may problema ka ba?...
Emil: Susan... halika... umupo ka dito... may pag-uusapan tayo...
Susan: /smiles/... ikaw talaga... ano na naman ba yang pag-uusapan natin?...si Isabel na naman ba?...
Emil: Hindi... ang tungkol sa atin at sa ating mga anak...
Susan: Asus, eto naman... nakikita mo naman na masisigla sila... at saka... naintindihan ko naman ang tungkol sa kaniya eh...
Emil: Ssssshhhhh.... please.... iwasan na nating pag-uusapan pa si Isabel... ikaw na ang mahal ko... nakalimutan ko na siya... alam mo yan, di ba?..
Susan: Hmmm.... ewan ko... hindi ko naseseguro... basta ako... maligaya ako sa piling mo...O, tayo na... papasok na tayo... umaambon na eh...
Emil: /smiles/ mabuti pa nga seguro... tayo na...

Music Bridge

Emil: /may nakabangga/... Hups!... I’m sorry, miss... hindi ko sinasadya...
Isabel: /reacts/.... Ah!... n-naku.... s-sorry, hindi ko rin sinasadya eh.../mangha/... E-emil?... ikaw nga ba?!...
Emil: A-anong..?!...I-isabel?... ikaw ba?...
Isabel: /smiles/... Oo, ako nga... kumusta ka na, ha?...anong ginagawa mo dito?...
Emil: W-wala... namamasyal lang ako at ang aking pamilya... hayun sila o...
Isabel: /nabigla/.... A-ha?... S-sila ba?...
Emil: Oo... siya si Susan... at ang dalawa naming anak... Ikaw?... kumusta na ang pamilya mo?...
Isabel: Naroroon sila sa Japan... ako lang ang naririto... dinalaw ko ang inay at siyempre yung iba pa nating mga kaibigan...
Emil: /smiles/ Well... tinatawag na ako ng aking pamilya... sige... aalis na muna ako...
Isabel: S-sige... bye... ingat ka...
Emil: /fading out/ Salamat... ikaw rin...
Isabel: /smiles/ Thanks...

Music Bridge

Lyla: Nagkita kayong dalawa ni Emil?... Kumusta na siya?...
Isabel: /crying/,,, m-may pamilya na pala siya, Lyla... at masaya ang kaniyang pamilya...
Lyla: /sighs/... hindi siya naghintay saiyo...marupok ang pag-ibig niya saiyo...
Isabel: /sniffs/... bukas, makikipagkita ako sa kanya... gusto ko siyang sumbatan at kausapin...
Lyla: Naku, Isabel... eh di sana... sinumbatan mo na siya kanina nang magkita kayo...
Isabel: /sniffs/... hindi ko nagawa eh... naroroon ang kanyang asawa at mga anak...
Lyla: So... hindi mo na siya dapat pang sumbatan... pabayaan mo na lamang siya sa kaniyang pamilya... para ano pa ang sumbatan mo siya?...
Isabel: /sniffs/...Lyla, kung alam ko lang... na ganito ang mangyayari sa akin.... hindi na sana ako lumayo pa...
Lyla: Isabel... huwag mo nang sisisihin pa ang pangyayari saiyo... kasi... nakalipas na yun eh... ang mabuti pa nyan, asikasuhin mo na ulit ang papeles mo at nang makabalik na tayo sa Japan... naghihintay na roon ang pamilya mo... mahal ka naman ni yubosiko di ba?... ikaw lang naman itong nagpipilit na umuwi para makita lang si Emil...
Isabel: /sniffs/ Lyla, gusto ko pa siyang makausap kahit sa huling pagkakataon eh... nais kong malaman kung maligaya isya sa asawa niya...
Lyla: Para ano pa?... para magbakasakali?... naku, Isabel... huwag na...
Isabel: Pleasee.../sniffs/...
Lyla: /sighs/....O, siya sige... pero, ipangako mong ito na ang huli... pagagalitan ako ng asawa mo... ako pa naman ang nangako sa kaniya na dalhin kita ulit pabalik...
Isabel: /smiles/sniffs/...Oo, Lyla... oo...

Music Bridge

Lyla: O paano yan... iiwan ko na muna kayo dito...
Isabel: No... dito ka lang, Lyla... gusto kong ikaw mismo ang makarinig sa pag-uusap namaing dalawa...
Lyla: /smiles/ No... hindi na kailangan, Isabel... labas na ako dyan... sige....Emil... ikaw na ang bahala sa kaibigan ko... eheste... amo pala... okey?
Emil: /smiles/ O sige, Lyla... puwede mo na siyang iwanan...
Lyla: Sige.../fades out/...

Music Bridge

Isabel: Gusto kong magkaliwanagan tayo... bago pa man ako babalik sa Japan... nasa akin ang pamimili... kung babalik pa ako doon o hindi na...
Emil: /smiles/ Isabel... nakita mo naman di ba?... maligaya na ako sa aking asawa... siya ang nagpuno ng lahat ng pagkukulang mo sa akin noong iwan mo ako at sinunod mo ang iyong pangarap... alam ko, mayaman ang asawa mo dahiul sinabi sa akin ito ni Lyla...
Isabel Emil... alam mong ikaw ang minahal ko ng lubos...
Emil: No... minahal mo ang iyong pangarap... masyado kang nagpadala sa kataasan nito... pero, sa bandang huli... tama ka rin... tama ang sundin mo ang nais ng iyong puso... at alam kong pinatawag mo ako dito dahil gusto mong humingi ng patawad sa akin.../smiles/ Isabel... nakalipas na yun...
Isabel: /sniffs/... Emil...
Emil: No... huwag mong hawakan ang kamay ko... ayaw ko nang bumalik sa kahapon... at kung ang nais mo’y kalayaan.../smiles/... matagal na kitang pinalaya sa tanikalang sumpaan natin noon... kaya, malaya ka na...
Isabel: /sniffs/smiles/ T-talaga?... s-salamat naman kung ganun, Emil... maraming salamat... /sniffs/.... sa pagkakataong ito, lubusan ko nang naramdaman na sadyang hindi tayo para sa isa’t-isa...
Emil: Isabel... alam kong liligaya ka sa asawa mong milyonaryo... sinabi sa akin ni Lyla na mahal na mahal ka raw ng asawa mo...
Isabel: Oo... mahal na mahal ako ng asawa ko... at nais kong suklian ng pagmamahal ang pag-ibig niya sa akin... subalit... p-parang may hinahanap akong isang pangako na hindi ko natupad dito sa Pilipinas...
Emil: /smiles/ Heto... eto ang hinahanap mo... ang bigkis ng ating sumpaan...
Isabel: A-ha?... ang singsing?...
Emil: Oo... ito yung binigay mo sa akin bago ka umalis... isang pangako na hinding-hindi mo makakalimutan...heto, tanggapin mo... matagal ko nang hindi nasusuot yan... mula lang ng mag-asawa ako... inalis ko na yan sa aking daliri at pinagka-ingatan para ibigay saiyo muli... sige, kunin mo na...
Isabel: /sniffs/happily?... Emil... napakabuti mo.../smiles/ Salamat... maraming salamat at pinakawalan mo ako sa tanikalang pangako ko saiyo.... maraming salamat..../smiles/....
Emil: /smiles/... walang anuman, Isabel... walang anuman....

Music Extro

END